یکی از دوستان تماس گرفت که خانمی تمایل دارد در منطقه بشارگرد درمانگاه بسازد و دنبال یک گروه جهادی است.

درمحل کار خیر وعده کردیم .خانمی 30 تا 35 ساله که به جهت حجاب از منشی ها و کارمندهاشان بدتر بود به استقبال آمد. به دل گفتم آخه من را به اینجا چه کار؟!

معطل نکردم ؛ از بشاگرد گفتم .اینکه فلان روستا خوابگاه نیاز دارد و…که پرید میان صحبتم :«راستش من تمایل دارم در روستای اهل سنت یک درمانگاه یا مدرسه بسازم.» در دلم گفتم : ای داد بیداد ، باز هم ژست های روشنفکری . گفتم مختارید اما چرا؟ خیلی ساده گفت :« به دو دلیل ؛ اول اینکه شیعه باید به اهل سنت محبت کند و دوم اینکه بسیاری از این تکفیری ها کمتر می توانند آنجا فعال شوند.»

احتمالا حیرت من در آن لحظه حدس زدنی است .

گذشتیم .تا اینکه گفت : « راستش ماجرا فقط همین نیست . من احساس می کنم حقی گردنم است.»

با تردید از گفتن یا نگفتن ادامه داد:« مدتها پیش فرصتی پیش آمد تا به کربلا بروم . از سفر که برگشتم خواب عجیبی دیدم. یک نفر در خواب اسم دو نفر نیازمند را آورد که لازم است توسط من عازم کربلا شوند . هر دو را می شناختم ، صدایشان کردم و ماجرا را شرح دادم ؛ که یکی از آنها با اشاره به دیگری گفت : فلانی اهل سنت است و کربلا نمی رود . گفتم : اشکال ندارد . هرطور خواستید خرج کنید… پول را دادم و هر دو اتفاقا راهی کربلا شدند …نمی دانم در کربلا چه گذشت اما هر دو نفر شیعه برگشتند .»

حرفی نمانده بود ؛ جز شگفتی و بهجت درونی من .

اجرائی تر سخن گفتیم تا اینکه رسیدیم اینجا : « من از روزی که این شرکت تولیدی را تاسیس کردم با همکاران عهد بستیم 3 درصد درآمد شرکت - و سود- را خرج کار خیر کنیم.»

در ادامه از قرار دیدنی شان گفت :« با همکاران قرار گذاشتیم که این کار خیر جمعی است. همه با هم شریکیم. این بچه ها می دانند که هر چه بیشتر کار کنند، بیشتر به دیگران کمک می کنند. همین قرار باعث شده با انگیزه بیشتری کار کنند.»

عجب، یک کار خیر جمعی و روش اخلاقی و انسانی برای رشد بهره وری در تولید.

بیرون از شرکت با خودم گفتم: «اگر بد حجابی نقص است، ظاهر گرایی هم نقص بزرگی است. چه بسا امثال این خانم که از امثال من متدین ترند و انقلابی تر.»

برای قضاوت بدحجابی لازم نیست نقص را نبینیم؛ اما به داشته ها و شاخص های مهمتر آدمها توجه کنیم…جامعه ما متدین است.

خدایی چند نفر از ما این چنین راجع به افراد زود قضاوت می کنیم. و این قضاوت ها و گاه برخوردهای عجولانه باعث شده که از دین چیزی باقی نماند جز تفرقه، ریا و ظاهر گرایی صرف.